Mijn vader, Nour en ik.
Middelburg - Veel mensen die gevlucht zijn, dragen deze ervaring nog jaren als onverwerkte ballast met zich mee. Erover praten is vaak lastig. Een gespreksavond begin april in Middelburg, moet mensen hierbij helpen. Deelnemers kijken samen naar de nieuwe, uiterst persoonlijke documentaire van de Iraaks-Utrechtse regisseur Wiam Al-Zabri, Mijn vader, Nour en ik, en gaan daarna met elkaar eten en in gesprek.
De twintig jaar geleden uit Irak gevluchte filmmaker Wiam Al-Zabari kent het probleem van het zwijgen over en verdringen van het vluchtverleden als geen ander. Voor hem was het de reden de documentaire Mijn vader, Nour en ik te maken. Hij wil de onverwerkte trauma’s niet doorgeven aan zijn zoontje Nour en doorbreekt daarom in de film het stilzwijgen binnen zijn familie over de vlucht en de gevolgen daarvan. Zo laat hij de bevrijdende kracht zien van echte, kwetsbare gesprekken. De film dient daarmee als gespreksstarter tijdens de gespreksavond, georganiseerd door Vizita.
Primeur
Middelburg heeft hierin de Zeeuwse primeur. Vizita hoopt er zo aan bij te dragen dat mensen niet onnodig met vragen blijven worstelen en hun vluchtverleden beter verwerken. “We zijn voornemens meerdere gespreksavonden te organiseren in 2024 en daardoor ook andere Zeeuwen meer bewust te maken van de impact die vluchten heeft op mensen.” Waarom zijn ze gevlucht uit Irak? Waarom is dat nooit besproken? Lukt het Wiam het verleden los te laten en een Nederlandse toekomst te omarmen? In het nagesprek praat de moderator, in het Arabisch met het publiek over de vraagstukken die volgen na de vlucht. Er is een tolk aanwezig om het Arabisch naar het Nederlands te vertalen.
De film
Als 13-jarig jongetje vluchtte filmmaker Wiam Al-Zabari met zijn familie midden in de nacht uit Bagdad. Naar Nederland, waar zijn vader op hen wachtte. Inmiddels is Wiam zelf vader geworden van zoon Nour. Maar daarmee dringen de nooit beantwoorde vragen over zijn jeugd in Irak en hun vlucht zich op. In de film Mijn vader, Nour en ik gaat hij het gesprek aan met zijn vader, moeder, broer en zus. De film ging afgelopen jaar in première op het Movies that Matter Festival, waar de film genomineerd was in de Dutch Movies Matter Competitie.
De maker
Wiam Al-Zabari is geboren in 1982 in Irak. Na zijn vlucht ontwikkelde hij in Nederland een liefde voor dans. Door te dansen voelde Wiam zich vrij en het gaf hem een plaats in de Nederlandse samenleving. Hij besloot dansvideoclips te maken en ontdekte hierdoor zijn tweede liefde; films maken. Wiam studeerde in 2008 af aan de HKU als fictieregisseur. Eerder maakte hij de fictiefilms Sophie (2010, 9’), Broken Promise (2010, 10’), Arezo (2014, 50’) en de dansfilm Vlucht (2018, 13’). Mijn vader, Nour en ik is zijn eerste documentaire. In zijn dagelijks leven is Wiam regisseur, docent op de HKU en vader van Nour, Afa en Raan.
