Tussen een prachtige zonsopgang en zonsondergang ligt
de dag van vandaag.
Het is een dag, waarop de buitenlucht mij roept.
Een dag vol van schoonheid en intens, vol van kleur
Het blauwste blauw, de lucht tintelend van vrieskou.
Zò anders is vandaag.
Overgoten met stralende zonneschijn en gekleurd met een fonkelend randje.
Witte rijp, neergezet op blaadjes, gras en groen, versieren zo het buurtplantsoen.
Zwervend, langs haven, park en sloot,
ontmoet ik Kenzo en zijn vriendje, spelend aan de waterkant.
Ze ontdekken en ervaren het ijs en gooien het naar de overkant. .
“ Wauw”, roep ik bij het zien van een blinkend stuk wit.
“Ja, daarom doen we het ook”, hoor ik en ik praat met hen mee.
Ik blijf staan, even terug in de tijd en met een glimlach (waarschuwing) en groet ga ik weer verder. Nu richting zee.
Wandelend op het strand,
Heb ik plezier om een strandplevier.
Zon en zee.
Zacht golvend, net als het gesprek met een andere wandelaarster.
Beiden zijn we neergestreken, op het zonnige terras.
Genietend, ogen dicht, de zon koestert ons gezicht
Af en toe is er een zin, een vraag.
Verbinding is voelbaar, maar niets hoeft, alleen maar genieten op
zo’n dag als vandaag.
De zon gaat onder in wijk en stad.
Een schouwspel van kleur, laat alles weer anders lijken.
De avond komt zachtjes nabij en de dag van morgen,
die gaan we dan pas weer, bekijken.
