Jallal Abdulrhman, statushouder in Middelburg.
Even voorstellen. Jallal Abdulrhman is inmiddels drie jaar geleden aangekomen in Nederland, alvorens ons land binnen te komen leefde hij sinds 2011 in Oekraïne. Daar was hij vanwege de oorlog gedwongen te vertrekken, net zoals hij dat deed na het uitbreken van de Syrische Burgeroorlog, ook bekend als de Opstand in Syrië. Alvorens Nederland te bereiken doorkruiste Jallal, Oostenrijk, Liechtenstein, Zwitserland, Duitsland, Luxemburg, Frankrijk en Finland. Inmiddels is Jallal blij met en dankbaar voor zijn positie als statushouder in Nederland.
" We hebben niet alleen brood nodig om te overleven, we moeten voelen dat er iemand is die ons begrijpt, iemand die onze zorgen deelt zonder dat we ze hoeven te vertellen"
Een plek vol verhalen. Middelburg, `t Zwin. Ik ontmoet Jallal voor zijn woning, hij vertelde mij dat die niet te missen was, duidelijk herkenbaar aan het door hem zelf gecreëerde tuintje en de wapperende Nederlandse en Zeeuwse vlaggen. Dit is de ruimte waar niet alleen zijn woning staat, maar ook zijn verhalen tot leven komen.
"Ik voelde mij een vreemdeling in een kamer vol vreemdelingen"
Hoe is jouw reis naar Nederland verlopen? " Ik kwam aan met de trein, verbleef eerst drie dagen in Breda en daarna één maand in Geertruidenberg en daar begon mijn verhaal. Ik ging met de bus naar Ter Apel en woonde daar één dag, er werd goed voor mij gezorgd. Na die dag kreeg ik geld voor de bus om naar Budel te reizen, dicht bij de Belgische grens. Na registratie mocht ik naar mijn kamer gaan, die ik moest delen met vijf andere vreemdelingen. Zij kwamen uit Jemen, Turkije en Irak, Ik voelde mij een vreemdeling in een kamer vol vreemdelingen. Het kamp in Budel is groot en was vol respectvolle vreemdelingen maar ook radicale asielzoekers. Ik moest huilen die eerste dagen, maar het was nodig voor een nieuw leven. "
" Een hard woord kan je naakt laten voelen, voor de wereld om je heen"
Voelde jij verbinding met die andere vreemdelingen? In mijn hart wel, maar mijn hoofd was overbelast. Alles kwam weer terug, het moeten vluchten voor twee oorlogen waarbij ik tot twee keer toe echt alles ben kwijtgeraakt. Tot twee keer toe mijn thuisland verloren en wat stond mij te wachten in Nederland, ... Ik had wel informatie over Nederland, zoals over het weer en de bloemen, de aardige mensen, maar de eerste dagen in Budel moest ik huilen. Ik moest wachten en wachten, iedere avond vier maanden lang, liep ik naar een mededelingsbord in het kamp om te zien wanneer ik naar het volgende kamp zou worden gebracht. Uiteindelijk zag ik na vier maanden staan dat ik naar Goes mocht gaan, dat maakte mij blij. Ik verbleef tien maanden in de noodopvang Goes en daarna nog elf maanden in de noodopvang Vlissingen. Ik sliep ook daar op een slaapzaal, in een stapelbed en had geen plekje om privé te zijn. Gelukkig kon ik de weg naar buiten vinden, een uitstapje naar de Arabische supermarkt en zwemmen in zee waren mijn favorieten.
" Een vriendelijk woord kan je hart verlichten te midden van duisternis"
Hoe vergaat het je nu? Nu hebben wij dit interview in mijn huis! Een klein huis in Middelburg, maar ik heb nu een eigen woonkamer met kleine keuken, een eigen slaapkamer, douche en toilet. Ik bekijk alles stap voor stap en het is goed. Ik hou erg van muziek en zo kocht ik als eerste een televisie en daarna de wasmachine. En kijk nu eens rond, ik kan zelf koken, ik heb een koelkast. De mensen in Nederland zijn respectvol en behulpzaam naar mij. Het groen, de bomen, planten en bloemen in Nederland zijn zo prachtig! Nederland is beter dan alle andere landen die ik ken, alleen het eten, ... dat is wel even wennen. Zoveel verschillende mensen die allemaal naast en met elkaar leven en wonen. Het respect voor anderen is groot in Nederland, ook ik respecteer eenieder en ook iedere religie, ... maar radicale mensen, ... daar houdt het voor mij op.
" Een mens kan armoede verdragen en geduld hebben met honger, maar kan het verlies van genegenheid niet verdragen"
Mijn laatste vraag aan Jallal. Wat vind jij de meest vreemde gewoonte binnen de Nederlandse cultuur? Het blijft even stil, ..." Ik moet er wel om lachen, jullie maken cadeautjes open wanneer je ze krijgt, terwijl degene die het cadeau gaf nog aanwezig is!" Als presentje trakteerde ik Jallal op een Hollands portie kibbeling met ravigotesaus, dat gelukkig in een open bakje werd gepresenteerd, ...
"Ik moet er wel om lachen, jullie maken cadeautjes open wanneer je ze krijgt, terwijl degene die het cadeau gaf nog aanwezig is"
Aan het einde van het interview ontving ik van Jallal een ingepakt presentje, volgens Nederlandse traditie werd ik geacht dit in zijn aanwezigheid te openen. Een prachtig leren etui voor pen en papier, vergezeld van een sommeliersmes en flessenstopper.
