Ik wil mijn ziel wat laten varen, niet mijn lijf of mijn verstand. Prachtige regel uit een lied van Toon Hermans. Het bleef maar door mijn hoofd zingen dit weekend. Hoe dat kwam? Zaterdagochtend las ik op Linkedin een bericht van Jitske Kramer, cultureel antropoloog en op bezoek in de jungle van Siberut. Nee, van die plek had ik ook nog nooit gehoord. Ze ontmoette de sjamaan Raiba in haar onderzoek naar patronen in tattoos. Ik zou er zelf niet opkomen, om daar onderzoek naar te doen, maar daarom is zij ook cultureel antropoloog en ik meer van de zang en zo. Wel mooi dat door haar gesprek bij mij een lied naar boven kwam. De sjamaan gaf vier eenvoudige maar diepgaande gedachten aan vanuit zijn cultuur. Wil je er meer over lezen, volg dan Jitske Kramer. De eerste gedachte was het allereenvoudigste: moile moile. Doe het rustig aan.
Doe het rustig aan. Laat je ziel wat varen. Daarom schoot mij dat lied te binnen natuurlijk. Toen ik het googelde, kwam ik op allerlei uitvaart sites uit. Dit bracht me aan het denken: is het niet vreemd dat we onze ziel pas laten varen als ons lijf niet meer leeft? Ik hoop dat we onze ziel ook een beetje mogen laten varen terwijl we hier rondlopen. De zee is daar een prachtige plek voor, hoewel het ook in het bos heerlijk mijmeren is. Of bij het muziek luisteren, zingen, ontmoeten. In februari kan dat weer als we een 'Zing je vrij' avond hebben in de Doopsgezinde Kerk.
Ik wil mijn ziel wat laten varen, niet mijn lijf en mijn verstand. Welkom bij Zingen plus in zeeland, te volgen via Instagram, Facebook of de nieuwsmail waarop je kunt inschrijven via . Meld je aan en laat je ziel meezingen!Info over de volgende keer dat je mee kunt doen vind je door hier te klikken